Miłość i wdzięczność rodzi się w sercu

Pani Halina miała sześćdziesiąt lat gdy dostała udaru. Po powrocie ze szpitala nie chciała zgodzić się aby jej syn albo córka zabrali ją do swojego domu. Była bardzo upartą i stanowczą kobietą, poza tym najlepiej się czuła u siebie w domu. Dzieci po długich pertraktacjach zdecydowały, że będą mieszkać z mamą na zmianę a gdy poczuje się lepiej wynajmą jej pielęgniarkę. Codzienna rehabilitacja i troska przyniosła rezultaty i kobieta szybko doszła do siebie, jedynie ręka pozostała lekko niesprawna. Sąsiadka często patrzyła z zazdrością na miłość jaką dzieci obdarzały panią Halinę. Przyjaźniły się od kilku lat i rozmawiały prawie o wszystkim. Pewnego dnia przyjaciółka zapytała panią Halinę czyje geny ma syn i córka, że są takie opiekuńcze. Nie wiem- odpowiedziała pani Halina- Marysię i Kubą adoptowaliśmy gdy miały kilka lat. Sąsiadka była bardzo zdziwiona gdyż wydawało się jej, że tylko biologiczne dzieci zapewniają opiekę i nie ma nic silniejszego niż więzy krwi. Jednak jej synowie często zapominali o matce, mimo że była to krew z krwi. Miłość między dziećmi a opiekunami jest bardzo silna i nie potrzebuje potwierdzenia w więzach biologicznych. Rodzice którzy mądrze i z miłością wychowują swoje dzieci mogą oczekiwać, że te odwzajemnią troskę, gdy zajdzie taka potrzeba. I nie będzie miało znaczenia czy rodziców z dziećmi łączą więzy pokrewieństwa czy nie. Wdzięczność i miłość rodzi się w sercu i nie można jej tylko tłumaczyć więzami krwi.

Agnieszka Nowicka

Interesujesz się interakcjami społeczeństwa, chcesz zawsze wiedzieć co w trawie piszczy? To wspaniale, że trafiłeś na nasz serwis Mam nadzieję, że się tutaj zadomowisz i zostaniemy razem na dłużej! Zapraszam do czytania!